Blog

Van Gogh in Gent

Een wereld zonder grenzen

Wim Schrever 12 augustus, 2018

0 1 minute read

Ik herkende hem meteen. Aan de overkant van de straat, bij de bushalte van de Korenmarkt zoals afgesproken. Hij droeg een hoedje. En een grote draagtas met zijn schilderwerken.

De tas leek heel zwaar. Ik zwaaide. Hij keek op en stak de straat over. Zijn kleine gestalte hield de tas stevig vast.

Via zijn facebookpagina had ik enkele van zijn werken gezien. Maar het was niet enkel zijn artistieke talent dat mijn aandacht vroeg. Er was iets aan ‘m. Ik wist toen nog niet dat ik een afspraak had met Vincent Van Gogh.

Als geboren Irakees kwam hij achttien jaar geleden in België wonen. Hij is Koerd en heeft een opleiding kunstschilder/kalligraaf achter de rug. Er waren ook kansen geweest om voor de overheid in zijn geboorteland te werken. Die uitnodigingen liet hij passeren. Zijn vrijheid had altijd voorrang gekregen.

Hij is een minzaam man en praat honderduit. Op een heel bescheiden toon laat hij zijn kennis zien. Oneindige kennis. Over kunst, leven en religie; de mensen. God ook. Allah noemt hij Hem.

Vele dichters en schrijvers noemt hij op. Hafez en Rumi springen eruit. Die namen klinken ons bekend. Hoessain leest de kalligrafieën voor. Ze klinken als parels.

Zijn levenspad is geen pretje. Evenmin is zijn situatie nu. ‘De kunst is mijn “Dafalgan”: het helpt even maar niet voor altijd’. Hij glimlacht.

En dat zijn huisje barst van zijn werken. ‘Het zijn er wel duizend. Om te exposeren is het moeilijk en vaak te duur’. Op straatfeesten verkopen doet hij niet. ‘Je krijgt amper geld voor je werk. Dan hou ik het liever voor mezelf.’

Zoek die man ’s op. Haal een werk van Vincent Van Gogh in huis. Van de levende Vincent. Wacht niet te lang.